Zo verscheiden de persoonlijkheden in Balthazar, zo hard lopen de soloprojecten die Maarten Devoldere, Simon Cassier en Jinte Deprez dit jaar losten uiteen. Flirtte Warhaus met Leonard Cohen en Gainsbourg, en Zimmerman met catchy pop, dan zet Deprez als J. Bernardt alles op hiphop. Een goeie zet, zo laat debuut Running Days horen.
enola: Jij bent de laatste van Balthazar die zijn geplande soloplaat uitbrengt. Je trok het kortste strootje?
Jinte Deprez: (lacht) “Neen, maar het kwam me zo wel uit. Sowieso ben ik de traagste van de hoop en toen we beslisten om dit jaar soloplaten uit te brengen, had ik ook nog niet veel liggen. Maarten, daarentegen, was al vijf jaar met eigen nummers bezig en aangezien Simon bij Balthazar weinig songs aandraagt, had hij ook wel wat liggen. Ik moest echter van nul beginnen en dat vroeg tijd, zeker omdat ik iets wilde maken dat bestaansrecht had. Eerst moest ik dus bedenken hoé een soloplaat van mij moest klinken, wat ik wilde doen.”
“Natuurlijk was het een kans om dingen te verkennen die bij Balthazar niet aan bod komen. Ik luister zelf veel meer naar hiphop dan indierock, dus leek het me wel boeiend om dat te verkennen in mijn songschrijven. Onze Westerse manier van muziek maken, van Bach tot The Beatles, richt zich meestal op de melodie, terwijl ik interesse had gekregen in het oergevoel van de groove. Afrikaanse muziek, Indische straatorkesten, het soort dingen dat ik beluister, leunt veel meer op ritmes en dat appelleerde aan mijn diepste instincten. (lacht) Dat moest dus wel het vertrekpunt worden voor Running Days.”
“Eigenlijk wilde ik het nog veel leger maken dan het is geworden, maar het is dan toch nog wat volgelopen. Een naakte song heeft immers een soort eerlijkheid waar ik altijd van heb gehouden. Als je je niet kunt verstoppen achter een arrangement moét je song wel goed zijn of je valt door de mand. En een persoonlijke plaat als deze mag ook niet te veel poeha hebben; het moet rechtstreeks binnenkomen.”
enola: Ik hoor ook heel wat Oosterse klanken op Running Days.
Deprez: “Dat is iets dat er bij mij altijd wat inzit, ook als ik voor Balthazar schrijf. Ik zoek andere insteken, maar laat ons eerlijk zijn: Oosters en Westers zijn begrippen die nog moeilijk bruikbaar zijn. Oosterse klanken worden overal gebruikt, Westerse ook. Ach, er klinken zelfs marimba’s op de plaat.”
enola: En wat opvalt is dat het zelfs met die nadruk op ritme melodisch blijft. Dat moét?
Deprez: “Dat is de aard van het beestje, melodie zit in mijn DNA, ook als ik voor Balthazar schrijf. Op Running Days ben ik het nochtans bij momenten zelfs uit de weg gegaan, om enkel wat tegen de groove te mijmeren, maar ik blijf wie ik ben: een sucker for melody.”
enola: Heb je nieuwe dingen geleerd door dit album te maken?
Deprez: “Ja, maar ik heb ook veel moeten afleren, bepaalde automatismen in het schrijven. Als je songs op basis van loops schrijft, moet je immers een heel andere spanningsboog zoeken. Ik kocht ook een synthesizer, terwijl ik daar niets van ken. Ik heb me er als volle rookie op gestort en die op mijn plaat gezet, met alle risico’s van dien, maar daar zat ik niet mee in. (lacht) En waar ik vroeger nogal traditioneel songs maakte op gitaar, ben ik voor het eerst net als de nieuwe laptopgeneratie met samples en software gaan knutselen.”
enola: Running Days klinkt ook alsof je met interesse volgt wat iemand als Tsar B doet.
Deprez: “Ik vind wat Tsar B doet heel interessant, maar er gebeurt op internationaal vlak natuurlijk wel meer. Het is nu ook gewoon logisch om zo te werken; dit is waar muziek maken naar evolueert.”
enola: Op tekstueel lak ben je persoonlijker dan ooit.
Deprez: “’t Is autobiografie, ja, daar ben ik niet bang voor geweest. Op een soloplaat kun je niet anders dan heel persoonlijk zijn, en dat ben ik niet uit de weg gegaan. Ik ben mezelf tegengekomen. Ik ben dertig geworden, een mijlpaal in elk leven en dat zorgt voor zelfreflectie. Ik wilde mezelf vooral eens recht in de ogen kijken en dat heb ik gedaan op dit album. Neem nu “The Other Man”, waarop ik in dialoog met mezelf ga bij wijze van zelfevaluatie. En natuurlijk is Running Days ook een neerslag van wat er het laatste jaar in mijn leven gebeurd is, ook op het vlak van relaties.”
enola: Ook Simon en Maarten gebruiken hun soloplaten om een soort stand van zaken op te maken. Het lijkt wel alsof Balthazar echt even op pauze moest.
Deprez: “Misschien wel. Uiteindelijk zijn we collectief bezig van toen we nog vrij jong waren. Niet dat we niets persoonlijks kwijt konden in Balthazar, maar als je aan een soloplaat begint, wordt het toch nog nét iets anders. Dan kun je niets anders dan jezelf opzoeken en door een muur lopen. Dat vind ik ook mooi aan al ons solowerk: het zijn niet zomaar dingen, je luistert echt wel naar iets dat van belang is.”
“Mij heeft het in elk geval deugd gedaan. Zo’n soloplaat maken helpt je om in het reine te komen met jezelf. Eigenlijk besef ik pas nu dat ik onderschat had hoe hard ik dit nodig had. Daarom heb ik er ook zo lang aan gewerkt, omdat het een superintens proces was. “
enola: Zeggen al die individuele projecten eigenlijk iets over de persoonlijkheden van de leden?
Deprez: “Ja en neen. Natuurlijk wel, maar je moet het ook niet overschatten. Er is een reden dat we allemaal een artiestennaam hebben genomen: onder eigen naam zou het klinken als dé waarheid over onszelf, nu is het één mogelijke waarheid. Het is niet alsof ik het soort sixtiesmuziek dat Maarten met Warhaus maakt niet mooi vind of niet graag maak of dat Maarten niet graag met R&B-beats stoeit. Ik heb nu voor mezelf een vrij heldere muzikale identiteit gekozen, maar dat wil niet zeggen dat ik daarom niet langer zin heb om nog eens een nummer met een basgitaar en veel strijkers te maken. Als Balthazar ontbonden was, dàn zou het anders zijn. Nu wist ik: als dit klaar is, ga ik gewoon lekker weer een Balthazaralbum maken en dan kan ik opnieuw akoestisch werken. Om eerlijk te zijn? Ik ben er zeker van dat ik dat langzamerhand ga beginnen missen.”
“Dus ja: het kan goed zijn dat een volgende J Bernardtplaat helemaal anders klinkt. Er zijn wat mij betreft geen grenzen; ik doe gewoon waar ik zin in heb. Dat is de vrijheid die we voor onszelf hebben afgedwongen de voorbije jaren.”
“We zijn met Balthazar heel bewust op pauze gegaan. We hadden zes jaar non-stop getourd en platen gemaakt, het was even goed geweest. We moesten frisse lucht opdoen voor we onszelf gingen vervelen. Het is mooi om te zien hoe iedereen daar deugd van heeft gehad. Natuurlijk zal dat ook zijn sporen nalaten op het Balthazar van de toekomst, maar hoe weten we nog niet. In elk geval wordt het geen mix van al die soloprojecten. Baltahazar is een wereld op zich, die we verder zullen verkennen. We hebben in elk geval allemaal veel geleerd, dus het wordt interessant als we opnieuw samenkomen.”
enola: Staat dat al op de agenda?
Deprez: “Half. (lacht) Het staat nog niet vast wanneer, maar het is in elk geval niet de bedoeling om al te lang te wachten om met Balthazar het volgend hoofdstuk te schrijven. Wel willen we die soloprojecten eerst de nodige tijd geven, zodat we echt klaar zijn voor het vervolg van Balthazar. Zowel Maarten als ik zitten met onze projecten in een internationaal circuit — het album komt wereldwijd uit — en dan weet je wel ongeveer hoe lang je een project kunt rekken. We zen wel. Ach, ik ben vooral blij dat die plaat eindelijk af is, nu ga ik er even van genieten.”
