Four Tet :: Parallel + 871

Wat doe je als dj en elektronicaproducent nu de dansvloeren gesloten zijn zonder duidelijk perspectief op heropening? Koptelefoonplaten maken, dus. Four Tet verraste ons op kerstdag door er onaangekondigd twéé te droppen: Parallel en 871.

Laat niemand beweren dat Kieran Hebden de vrijgekomen tijd niet nuttig heeft besteed. Samen met 16 Oceans (maart) brengen Parallel en 871 de teller op drie albums in een jaar. Daarnaast maakte hij begin december twee nummers met Thom Yorke en Burial én maakte hij onlangs bekend dat hij dit jaar ook zijn album met Madlib heeft afgewerkt. Dat zou er in januari aankomen.

De twee albums hebben hun eigen vibe en esthetiek. Het enige dat ze gemeen hebben is hun gebrek aan songtitels. Parallel nummert “Parallel” 1 tot 10 en 871 telt van 0000 871 0001 tot 0000 871 0020. Betekenis hoef je daar niet achter zoeken.

871 is een verzameling nummers die de piepjonge Kieran Hebden opnam tussen 1995 en 1997 en het schiet alle kanten uit. “0001” giert als uw moedwillige modemverbinding uit de jaren ’90 – mét een vreselijke longontsteking. “0002” is lofi gitaargetokkel met overvliegende jets – wat in “0003” dan in een soort Eddie Vedderachtige folk uitmondt. Deze vreedzame sfeer wordt vervolgens meticuleus aan flarden gescheurd door de paringsdans van twee gestoorde hoogspanningskabels die “0004” is. “0006” is als een arpeggio van buizenpercussie en synthesizerbleeps: het is een aardige schets van een nummer, maar toont vooral dat ervaring tot betere songsmederij leidt.

“0007” is wat het dichtst een voldragen song benadert (met een noisy begin, hiphop-midden en percussie op het eind) dat zowel oren, geest en heupen weet te begeesteren. “0010” klinkt als een geëlektrocuteerde soundtrack van een Vietnamfilm die wordt afgespeeld op een tv met slechte onvangst. Voorts is er genoeg abstracte acid te rapen om uw brein in op te lossen en de einder van de kosmos te contempleren.

Dit alles maakt dat 871 niet veel meer is dan een interessant inkijkje in een kladblok van een artiest in volle ontwikkeling, maar het is ook niet echt meer dan dat. Laten we het voer voor de fans noemen.

Zulke losse flarden zijn niet te vinden op Parallel, dat wél als een echt album aanvoelt – zij het eentje dat traag op gang komt. In de ambient-met-Pink Floyd-allure van opener “Parallel 1” lichten 26 minuten lang glimwormpjes op. Rond de tiende minuut ontsteekt iemand een gaslamp en wordt de spanning opgedreven, om daarna weer helemaal weg te ebben als een vervagende flard mist. Als ouverture kan dat tellen en Hebden vraagt hier best wel wat van de luisteraar, zoals ook Umberto Eco het moeilijke begin van zijn boeken gebruikte om zijn publiek te selecteren.

Na het eerste nummer ontvouwt zich vervolgens een meer klassiek Four Tet album – sfeervolle housy beats incluis. Maar vergis je niet, je zal hier geen dansvloerstampers aantreffen, enkel doorleefde elektronische luistermuziek. “Parallel 7” is bedachtzaam en “Parallel 6” neemt je met z’n subtiele bellengerinkel zo mee naar een wonderwinkel in de binnenkant van een immer voorttikkende klok. Dit is voer voor wie zijn atmosferische beats graag betrekt uit het magische bos waar Jon Hopkins en James Holden de laatste jaren hun paddenstoelen gaan plukken, wanneer ze onderweg naar grootmoeder van het paadje afwijken.

Een aantal keer richt Hebden zijn vizier meer op de clubs. “Parallel 8” laat de bas dreunen als antwoorden op vragen waarvan uw lichaam niet bewust was dat het ze zich stelde en “Parallel 4” combineert een subtiele breakbeat met zacht klaterende bassen en shotjes synth die zo weggelopen lijken uit de Selected Ambient Works van Aphex Twin. Het is een naam die op albums als dit nooit veraf kan zijn. Zo is “Parallel 9” opgetrokken uit blikkerig vogelgeluid en zachte pianotoetsen, net zoals “aisatsana” dat was op Syro uit 2014.

Parallel is in zijn geheel de mooie moderne hippieplaat geworden die 2020 ons nog verschuldigd was zonder zoetsappig naar new age te meuren. Ze neemt je mee naar een rustpunt in de zetel, waar je de laatste restjes opgekropte frustratie van dat vreemde jaar kan uitzweten.

7

verwant

Eindejaarslijstje 2021 van Jef De Ridder

2021 was voor mij een vreemd muzikaal jaar. Niet...

Madlib/Four Tet :: Sound Ancestors

Madlib en Four Tet gaan op Sound Ancestors een...

Burial, Four Tet &Thom Yorke :: Her Revolution/His Rope

Burial, Four Tet & Thom Yorke die samen ‘anoniem’...

Four Tet :: Baby

Net nu de winter Europa in zijn greep begint...

#So2019: KH :: Only Human

Om afscheid te nemen van 2019 presenteert in december...

aanraders

Jef Parker ETA IV-tet :: The Way Out of Easy

The Way Out of Easy is de tweede van...

Michael Kiwanuka :: Small Changes

Vincent Vega en Jules Winnfield leerden ons in Pulp...

The Cure :: Songs Of A Lost World

Robert Smith dreigde er al zo lang mee, dat...

Fortress :: Chroma

Een tweede EP voor Fortress, en alweer staat die...

Tyler, The Creator :: Chromakopia

Tyler, The Creator schept op zijn nieuwste plaat Chromakopia...

recent

Conclave

De Duitse regisseur Edward Berger won in 2023 om...

Megalopolis

Meer dan een kwarteeuw lang (en naar verluidt lag...

Vingt Dieux

Louise Courvoisier groeide op in Oost-Frankrijk en liep school...

Fortress :: Chroma

Een tweede EP voor Fortress, en alweer staat die...

Jef Parker ETA IV-tet :: The Way Out of Easy

The Way Out of Easy is de tweede van...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in