Mogen we u tóch nog eens lastig vallen met Albin Lee Meldau? We weten het. Het is lang geleden, die belofte kwam er niet uit, en dit is zelfs in het Zweeds. Maar verdorie, wat is “Josefin” een schoon klein liedje. Misschien komt er dus ooit eens een nieuwe “Lou Lou” van.
’t Is voor iedereen een moeilijk anderhalf jaar geweest, maar voor onze favoriete Zweed is het al drie jaar sukkelen. Internationaal debuut doodgevallen door overproductie, dan maar teruggegrepen naar het Zweeds, en bon, daar zaten we dan: wég waren al die dromen en plannen. Terwijl Meldau met de Lovers-EP alleen al had laten horen dat hij wel degelijk een paar straffe songs in zijn mouw had zitten – als hij ze gewoon maar liet bestaan, zonder toegiften aan een wereld die toch altijd liever Drake en Beyonce zal horen.
Misschien is dit “Josefin” dus wat nodig was: een klein liedje over een trippelende gitaar, een croon die zelfs niet eens meer moet epateren, het is goed zo. Het is een back to basics dat dat weg te lachen nieuw imago – wég bril, hallo openstaand hemd en halflang haar – alweer doet vergeten. Misschien komt het dus nog goed met Albin.