De zon heeft onverhoopt de hele dag geschenen en de terrasjes op het Eilandje in Antwerpen-Noord rinkelen van roerstokjes en klinkende glazen. Op zaterdag zomert het nog, de zondag wordt mogelijk zwart: wij springen Djingel Djangel binnen om ons gemoed op te krikken met feelgood-optredens van Faar. en Shubil.

“We gaan wat nieuwe oude dingen en oude nieuwe spelen en dit is een nieuwe”, zegt Vick Vandeput, de bassist van Faar. alvorens Sven Lories zijn drums doet roffelen voor een nummer dat bol staat van stuwende tempowissels. Het is tekenend voor hun hele optreden: laconieke bindteksten van Vandeput worden steevast gevolgd door een zwoele, jazzy zomervibe-funk op basis van een bas die alle kanten op host, aangevuld met toetsen en drums. Soms marcheren die laatste als soldaten, dan weer bouncen ze als een gepimpte auto en soms kringelt er een oosterse toets van – euh – toetsen door de ritmetandem. Faar. straalt spelplezier uit, durft improviseren en nummers van amper twee weken oud uitproberen op het publiek. Sympathieke band, perfecte opwarmer.

Shubil dreef vervolgens moeiteloos verder op de goede vibes. Ze spelen misschien niet in de grootste zalen, en Djingel Djangel was ‘maar’ voor goed de helft gevuld. Dat is jammer en economisch gezien misschien niet het sterkste uitgangspunt, maar qua return-on-investment is het directe contact tussen publiek en band des te waardevoller. Als een warm dekentje dwarrelt “Wish You Well” over het publiek als een nummer van Sigur Ros – weliswaar eerder uit het warme zuiden dan het koude IJsland.

“Wish You well” is meteen ook de opener van hun nieuwe album Patterns en vanavond is het de releaseshow. Alleen … komt dat album pas woensdag uit. De reden? Wie er vanavond bij is, kan via een QR-code al naar de Bandcamppagina van Shubil surfen en daar het album downloaden aan een prijs die je zelf kan bepalen. Gratis dus, of – nog beter – tegen een bedrag dat je zelf kiest, want elke euro opbrengst gaat naar de humanitaire hulp van Artsen zonder grenzen in de Gazastrook.

We zijn hier echter niet alleen voor de goede bedoelingen, maar ook voor de goede muziek. Shubil schotelt ons een gevarieerde set voor, met uptempo elektronica die wordt geboren uit een bak met draden in vele kleurtjes. Wij worden vrolijk van die bak. Ze vormt het labo van waaruit Timothy Vanvaeck de samples en het tempo aanstuurt. David Van Den Bosch (op drums) en Simon Mahieu (op bas en Moog) haken hier moeiteloos op in. Voeg hier het van een brede grijns voorziene gitaarspel van Bert Janssens nog aan toe en het resultaat is potent gespeelde elektronica met een vleugje ‘exotisme’.

De Afrikaanse gezangen in “Patterns” doen de song richting de Arsenal-sound neigen (waar overigens niets mis mee is), maar de groep heeft meer in haar mars. Luister maar naar “Lucid”, hun eerste release ooit, dat log is en diep gaat, met een slepend ritme en uitwaaierende synths, of “Manali”, dat steeds een glimlach op het gelaat mag toveren. “Tribes” ontspoort charmant en bij “Tony” botsen tijdens de show fuzzy gitaren, die bijwijlen overgaan in staccato-aanhalen met een eighties hiphop-break. “Aogashima” sluit de set dan weer af met een trance-achtige uitloper.

Shubil en Faar. hebben ons gegeven waar we voor kwamen: aan de vooravond van de verkiezingen een goed gevoel krijgen, én het idee dat het goede doen er werkelijk toe doet. De wereld is hier vanavond misschien niet veranderd, maar alle kleine beetjes helpen.

Wie ook graag het goede doel van Shubil wil steunen, kan terecht op hun Bandcamppagina om daar het album downloaden voor een bedrag dat je zelf kiest.