Moeten er nog microgenres zijn? Net zoals brouwerijen blijven muziekstijlen op het internet als paddo’s uit de grond schieten. In het geval van desert sand feels warm at night moet u toch eens geproefd hebben.
Dit eenmansproject (zijn er andere op het internet?) van de Brit William Hallworth-Cook is een van de vaandeldragers van het slushwavegenre, een van de oneindige vertakkingen aan de vaporwaveboom. Kitscherige Griekse vazen en schreeuwerig paars worden achterwegen gelaten, in de plaats komen dromerige ambientklanken, sepiakleurige nostalgie en tonnen reverb. Zijn 夢の砂漠 is een goeie introductie tot het genre. De eerste helft van dit vier uur durende warme bad leunt erg op de lome vertraagde beats en downpitched vocals van lo-fi house en doomerremixes op YouTube. De tweede helft doet je wegdromen op de eerder zachte klanken van Japanse citypop en jaren 80 ambient van grootmeesters als Hiroshi Yoshimura die op de grens met de new age zaten.
Als u na het beluisteren van 夢の砂漠 helemaal zen bent, hebben wij goed nieuws. Al enkele jaren komen fans van het genre een dag per jaar digitaal samen voor een echt slushwavefestival. In 2024 krijgt dit festival voor het eerst een fysiek luik met interviews, visuals en DJ-sets, en dat in ons eigen Belgenlandje en gecureerd door desert sand feels warm at night. Het wordt ongetwijfeld zachtjes soezen op 31 augustus in kunstencentrum Buda in Kortrijk.
Om kaarten te winnen voor dit unieke festival kan je mailen naar win@enola.be. Meer info vind je op https://www.buda.be/film/slushwave/ .
