Arnaud en Jean-Marie Larrieu raakten al op jonge leeftijd gebeten door cinema, een passie die werd aangewakkerd door hun grootvader. Als tieners begonnen ze met een Super 8-camera te experimenteren, en nog later volgden een reeks korte en middellange speelfilms die relatief goed werden ontvangen. Hoewel het werk van de gebroeders Larrieu in het festivalcircuit doorgaans op de nodige aandacht kan rekenen, geniet het duo nog weinig bekendheid bij het grote publiek. Met Le Roman de Jim, hun eerste prent sinds de muzikale komedie Tralala uit 2021, wordt een nieuwe kans gecreëerd om daar eindelijk verandering in te brengen.
Le Roman de Jim is gebaseerd op het gelijknamige boek van Pierric Bailly. Spilfiguur in dit raak geobserveerde melodrama is Ayméric (Karim Leklou), een zachtaardige man die per toeval zijn gewezen collega Florence (vertolkt door Lætitia Dosch) tegen het lijf loopt, in een klein dorpje in het Juragebergte. De wispelturige vrouw is zes maanden zwanger en alleenstaand. Wanneer haar kind ter wereld komt, wordt Ayméric nauw betrokken bij diens opvoeding, maar deze hechte band wordt onder druk gezet op het moment dat de biologische vader van het jongetje na jaren afwezigheid plots weer opduikt.
Verzoening en geluk lopen zij aan zij met teleurstellingen en verdriet in deze minzame film die een periode van zevenentwintig jaar omspant en baadt in een bad van zachte kleuren. In de beste momenten van Le Roman de Jim weten beide regisseurs de relaties tussen ouders en kinderen haarfijn te ontleden. Maar zoals wel vaker in het oeuvre van Arnaud en Jean-Marie Larrieu, krijgt het weidse landschap eveneens een pertinente rol toebedeeld. Met veel oog voor detail worden de wisselende seizoenen in beeld gebracht.
De sterkte van deze minimalistische film over tolerantie en empathisch vermogen schuilt in zijn eenvoud. Het in Cannes voorgestelde Le Roman de Jim moet het dan ook niet hebben van grote gebaren of ingewikkelde plotwendingen. De film wordt vooral geprezen omwille van de waardigheid waarmee het adoptievaderschap wordt opgevoerd, maar Le Roman de Jim schiet ondanks deze kwaliteiten hier en daar nog een beetje tekort en mist soms wat toonvastheid.
De film kan evenwel steunen op een mooie omkadering en een sterke ensemble-cast. Karim Leklou kwijt zich prima van zijn taak in een rol die een heel spectrum van emoties moet oproepen, zonder dat het allemaal te melig wordt of geforceerd overkomt. De Frans-Zwitserse actrice Lætitia Dosch – die al ruim vijftien jaar in het vak zit en reeds te zien was in Keeper, Playlist en het aangrijpende Un Petit Frère – voegt tevens een opmerkelijke prestatie toe aan haar veelzijdige palmares. Daarnaast onthouden we vooral de ongedwongen stijl van deze kleine film, maar kunnen we wel stellen dat die er niet over de hele lijn in slaagt om zijn volle potentieel te benutten.
