Illustrator Benjamin Leroy bracht een eerste eigen graphic novel uit. Een kind van klei is een triomf van een groot verhalend en grafisch talent. Bovendien is het een belangrijke vertelling over een kinderwens en wat mensen meemaken bij het vervullen van die wens.
Benjamin Leroy heeft in ons land naam en faam opgebouwd als maker van kinderboeken. Hij werkt frequent samen met Jaap Robben, met wie hij o.a. al De Zuurtjes en de reeks rond Suzie maakte. In 2020 bracht hij voor het eerst een prentenboek uit waarvoor hij zelf instond voor het verhaal, De Blauwen tegen de Rooien. Nu komt na zeven jaar werken een eerste graphic novel van zijn hand uit.
Het ambitieuze Een kind van klei gebruikt ten volle de mogelijkheden van het stripverhaal om het thema van een kinderwens en de kronkelingen van de menselijke vruchtbaarheid aan bod te brengen. Een kind van klei vertrekt vanuit de eigen ervaringen van Benjamin en zijn partner, maar is geen autobiografisch verhaal. Leroy vermengt verhaallijnen en scènes die hij doorheen de lange zoektocht naar het vervullen van een kinderwens ervaren heeft.
Ben en Mila zijn een koppel dat op een bepaald moment het gezin wil uitbreiden met een kind, zoals zo vele mensen dat ergens in hun leven willen. Van buitenaf lijkt die uitbreiding een evident iets, zonder veel hindernissen. Tegelijk is een (tijdelijk) onvervulde kinderwens een thema dat nog maar weinig besproken wordt. Wanneer je het zelf meemaakt, blijkt maar hoeveel anderen er ook mee worstelen. Ook dat facet brengt Leroy in Een kind van klei heel mooi en genuanceerd in beeld. Hij kiest niet voor de confrontatie door bijvoorbeeld enkel de botte opmerkingen over vruchtbaarheid en de gemakzuchtige verwachtingen van de maatschappij rond een kinderwens uit te vergroten. Leroy kiest doorheen het boek het pad van de nuance, en net die gevoeligheid geeft Een kind van klei iets extra. Er zijn maar weinig ervaren stripmakers die ook een dergelijke gevoeligheid in hun werk kunnen leggen. Mogelijk speelt Leroys ervaring als maker van kinderboeken hierin een rol.
Het hele parcours van Ben en Mila zit in het boek en ook in de medische situaties die onvermijdelijk met een verhaal als dit gepaard gaan, blijft een zelfde gevoeligheid zitten. Dat het moeilijke parcours voor frustraties en conflicten zorgt, gaat Leroy niet uit de weg. Maar hij behoudt steeds de nuance, waardoor Een kind van klei een bijzonder hoopvol boek geworden is.
Grafisch heeft Benjamin Leroy zijn beeldtaal heel mooi vertaald naar het (voor hem) nieuwe genre van het stripverhaal. Enkele jaren geleden maakte ook Sabien Clement al de overstap naar de strip met Vel. Ook zij toonde zich, net als Leroy nu, bijzonder ambitieus en leergierig om ook in een ongewone omgeving het onderste uit de kan te halen. Beide auteurs zien het maken van een strip niet als een gemakkelijkheidsoplossing, maar hebben zich er volledig in verdiept.
Een kind van klei is zonder meer een van de hoogtepunten in de Vlaamse strip voor 2024. Of Benjamin Leroy na dit boek nog andere graphic novels in het hoofd heeft zitten, zal de tijd ons moeten leren. Maar met dit boek heeft hij alvast een steen verlegd, zeg maar een stevige rots.
