Vincent Vega en Jules Winnfield leerden ons in Pulp Fiction dat little differences een wereld van verschil kunnen maken. Zo lost Michael Kiwanuka op zijn nieuwe album de verwachtingen in, maar met een twist. Small Changes klinkt even vertrouwd als anders – en minstens even goed als de voorgangers.
Op het hoogtepunt van Kiwanuka’s roem (zijn affiliatie met SAULT heeft hem na het succes van “Cold Little Heart” alleen nog maar nóg hipper gemaakt) had hij makkelijk kunnen cashen door doorslagjes te maken van zijn succesformules en te mikken op stadions, maar Kiwanuka kiest er op Small Changes net voor om kleiner te gaan.
Na de folk van Home Again en de afrofunk van KIWANUKA krijgen we nu de haardvuurplaat van Kiwanuka. De eerste indruk is die van een warm bad van fluisterende baslijnen, strelende strijkers en kietelende percussie waarin je je laat onderdompelen. Een welgemikte ‘ping’ op de oplichtende smartphone (een bericht van (hdv) spreekt wijs van ‘George Harrisonvibes’) en mijn aanvankelijke scepsis (‘beetje mager beestje, op het randje van een beetje saai’) smelt helemaal weg (‘já, verdomme!’). Een groeiplaat dus.
Op Small Changes speelt een man die bulkt van het zelfvertrouwen. De eens zo onzekere artiest is nu honderd procent zichzelf, en dat wil zeggen: een echtgenoot, een vader van twee kinderen, een Oegandees én een Brit. Op zijn vorige album deed die afkomst er nog toe, nu maakt het allemaal niets meer uit, dus mag hij op “Lowdown (Part I)” hulde brengen aan zijn geliefde seventies afro-rock om vervolgens op deel twee van het nummer rustig te soleren als David Gilmour. Songs in twee splitsen is overigens een geliefkoosd trucje van Kiwanuka: op het vorige album flikte hij het al met “Piano Joint” en ”My Hero”. “The Rest Of Me” doet hier zelfs nog beter met “twee voor de prijs van één”: eerst heb je dat zoete bossa-introotje, waarna de zanger fluks in Bill Withersmodus overschakelt.
Zijn echtgenote krijgt liefdesbrieven in “One And Only” en “Live For Your Love”, maar deze zijn vaag genoeg om ook universele waarde te hebben. Net als de instrumentatie is de tekst spaarzaam: het tempo is laag en de woorden laten zich langzaam savoureren. Het met synthesizers opgesmukte “Follow Your Dreams” is een ode aan creativiteit en hard werken. Er vallen geen échte uitschieters te melden, maar is dat niet altijd zo bij de meest solide rotsblokken?
Kiwanuka’s vaste producers Inflo en Danger Mouse zaten voor de derde plaat op een rij achter de knoppen, maar je hoort hen haast niet – of het zouden de strijkers moeten zijn die Danger Mouses signatuur verraden. In elk geval is die subtiliteit en het volledig gebrek aan pretentie een teken van grote klasse. Kiwanuka komt op Small Changes echt thuis. Het album is intiem, eerlijk en dichtbij – alsof hij je ‘s avonds aan het haardvuur het relaas van zijn dag en zijn zieleroerselen vertelt: alles speelt zich af binnen de singleton van geluk die dit prachtalbum is.
