Ondanks het feit dat Disney er zelden in lijkt te slagen om met een goede sequel op de proppen te komen voor hun geanimeerde musicals, blijven ze dit wel keer op keer proberen. En keer op keer hoopt het publiek om datgene wat de eerste film zo bijzonder maakte, opnieuw te mogen beleven. Maar omdat die energie nooit helemaal gerecreëerd kan worden, eindigen de langverwachte vervolgfilms altijd in teleurstelling langs beide kanten.
Misschien om die reden wou de animatiestudio het verhaal achter Vaiana 2 oorspronkelijk uitbrengen als televisieserie op Disney+. Uiteindelijk vormden ze het concept toch om tot een nieuwe langspeelfilm. Vaiana 2 (in de VS uitgebracht als Moana 2) pikt in drie jaar na de gebeurtenissen uit de eerste film. We ontmoeten opnieuw titelpersonage Vaiana (Auli’i Cravalho), die zich ondertussen ontpopt heeft tot een zelfzekere zeevaarder op zoek naar andere volkeren. Wanneer haar stam haar de eretitel Tautai toekent, krijgt ze de opdracht van haar voorouders om de vloek van de god Nalo op het eiland Motufetu te verbreken. Deze keer trekt ze er echter niet alleen op uit, maar schakelt ze de sterke geschiedenisleerkracht Moni, de snuggere botenbouwer Loto en de mopperende boer Kele in. Tijdens hun avonturen op zee komen ze Maui tegen, de halfgod waarmee Vaiana ook in de eerste film al een team vormde.
Zoals bij de meeste Disney-sequels dus is het concept in grote lijnen hetzelfde als in de voorganger – een queeste met de gebruikelijke pech en de nodige comic relief van onnozele side kicks – enkel aangedikt met enkele nieuwe randpersonages. Herhaling is onvermijdelijk, zeker wanneer de makers net willen inspelen op de populariteit van de vorige film. Maar de overdaad aan verwijzingen heeft net het tegenovergestelde effect en maakt de film al te voorspelbaar.
Ook muzikaal is Vaiana 2 beduidend minder impressionant, iets waar de afwezigheid van songwriter Lin-Manuel Miranda hoogstwaarschijnlijk voor iets tussen zit. Het zangtalent van de cast (op Dwayne Johnson na dan) staat buiten kijf, maar de tekst en de melodieën zijn zo onopmerkelijk dat ze bij het verlaten van de cinemazaal alweer vergeten zijn.
Deze animatiefilm houdt zich enigszins staande door te leunen op de sterktes van de eerste film: mooie en kleurrijke animatie en een originele insteek. In essentie gaan de films over jezelf vinden, zonder dat hier een romantische verhaallijn aan gekoppeld wordt. Het avontuur en de twijfel die gepaard gaan met de (innerlijke) reis spreekt jong en oud aan omdat in ieder van ons wel het verlangen schuilt om te ontdekken wat er voorbij onze grenzen ligt. Bovendien staat Vaiana voor connectie met anderen en liefde voor de natuur, waarden die zeker vandaag de dag weerklank vinden. Daarnaast is de focus op een niet-Westers verhaal en cultuur, mét respect voor die tradities en gebruiken, een verfrissing. Juist daarom is het ook zo jammer dat de tweede film zo’n flauw afkooksel is van wat was en had kunnen zijn.
