Het leven loopt nooit rechtlijnig en is geenszins zwart-wit. Op zijn 51ste lijkt Nico Goethals, onder zijn nom de plume Malvin Moskalez, die waarheden als een koe onder de knie te hebben.
Voor 2022 was Goethals een nobele onbekende die zijn muzikantendroom in de marge van het bestaan beleefde. Een ernstig ongeluk in 2004 kostte hem een onderbeen, waardoor hij nog altijd tegen allerlei pijnen vecht. Maar in 2022 stonden de sterren juist, en For The Beauty Kept Inside, geproducet door Steven De bruyn, sloeg de recensenten met verstomming. Ook PIAS sprong graag mee op de kar. Goethals had in 2022 en 2023 de tijd van zijn leven met optredens op Crossing Border, Blues Peer en de Missy Sippy Bluesclub (to name a few). Met De bruyn als sidekick op het podium voelde de introverte Moskalez zijn zelfvertrouwen groeien, en plannen werden gesmeed voor een tweede album, opnieuw onder de vleugels van De bruyn.
PIAS gooide roet in het eten, want zij zagen geen brood in dat tweede album, en dus moest Goethals zijn dromen alweer opbergen. Na maanden introspectie en twijfel waagt hij nu toch de sprong, helemaal op zijn eentje, en het moet gezegd, Not Today is een knaller die Goethals, als Malvin Moskalez, een mooie toekomst kan geven.
Muzikaal wordt er uit een diverser vat getapt, de negen songs op Not Today zijn rijker, veelzijdiger, soms lichtvoetiger, maar vergis je niet, onder die veelzijdige laag zit nog steeds smart die op allerlei manieren moet worden verwerkt. Die verandering is al meteen te merken in opener “Fear Is Like An Ocean”: Goethals maakt je deelgenoot van zijn meest zwarte gedachten, geruggensteund door het ijle mondharmonicaspel van De bruyn. En wat dan te denken van “Not Today”, dat je vrolijk en op de maat van een vluchtige wals tegemoet huppelt? Het klinkt zo jong, zo onschuldig, maar wie naar de tekst luistert, weet: schijn bedriegt.
Goethals’ stem klonk op het eerste album nog redelijk eenzijdig, maar op Not Today maakt hij meer gebruik van zijn stembereik: van vlot en poppy op “Not Today” en “No Easy Way Out”, tot David Sylvian-gewijs mysterie op “All My Life”, en zelf parlando (“Goodbye” en in mindere mate “And Everything In Between”) komt voorbij. Het past wonderwel bij de diverse muzikale wereld die Goethals en De bruyn in de studio gecreëerd hebben, met hulp van gitarist/bassist Tom Goethals, inderdaad, broer van. Luister ook maar eens naar die verschroeiende solo op “And Everything In Between”, een ode aan het leven in al zijn schakeringen. Aparte vermelding nog voor “The Dead And The Alley”, met een hartverscheurende donkerheid, dubbel en dik in de verf gezet door de muzikale ijlheid die de tekst vergezelt.
Malvin Moskalez slaagt er op Not Today in ons deelgenoot te maken van zijn miserie, maar op zo’n manier dat iedereen er troost uit kan putten. Het jaar is nog jong, maar Not Today is nu al een sterke kandidaat voor een hoge plaats in het persoonlijke eindejaarslijstje van 2025.
Voorlopig kan het album enkel digitaal via Bandcamp aangekocht worden, maar misschien moeten we met zijn allen Goethals aansporen om toch een paar exemplaren op cd of vinyl aan de man te brengen aan een eerlijke prijs? Wie Malvin Moskalez, nu in triovorm (met broer Tom op gitaar en bas en Laurens Smagghe op drums) aan het werk wil zien, kan alvast op zondag 12 januari terecht in Herberg Macharius in Gent. En hou die website, Instagram en Bandcamp maar in de gaten. Wie weet wat er nog uit de lucht valt.
